Historie

VIOS (zondagvereniging)

Sportpark Escamp II
Melis Stokelaan 1750
2541 EZ Den Haag
VIOS fuseerde in 2005 met Cromvliet en LENS en ging verder onder de naam Hsv Escamp

 

Ontstaan en ontwikkeling van VIOS

Een clubje schoolgaande jongens met een bal, die eigendom was van J.den Boer, beoefende vaak het voetbalspel op een veldje aan den Hoogen Wei (nu Beijersstraat). Al snel kwam de gedachte om een wedstrijdje te spelen, echter dan moesten er nog wel een paar jongens bij gezocht worden. Dit lukte en zodoende kon op zondag 31 mei 1914 de eerste wedstrijd in de Waldorpstraat plaats vinden en wel  tegen D.E.S.

Omdat het vriendenploegje nog geen naam had, verzon men ter plekke vlak voor deze wedstrijd de naam VIOS (Vooruitgang Is Ons Streven). Na deze wedstrijd werd er afgesproken dat men de volgende dag bij elkaar zou komen om te praten over het oprichten van een voetbalclub. En zo geschiede, op maandagavond 1 juni 1914 werd er een bijeenkomst gehouden bij Manus van Alten, thuis in de Segherstraat 107 te Den Haag. Op deze avond werd officieel de voetbalvereniging VIOS opgericht. M.van Alten werd de voorzitter, R.van Schepen secretaris, F. Meerder penningmeester, J.den Boer en J.Comes werden commissaris.

Het was in deze tijd moeilijk om een vast terrein te hebben want wie het eerst komt die het eerst maalt. Op een gegeven moment kwam er weer een nieuwe voetbalvereniging op het veld van den Hoogen Wei, namelijk D.O.S.(het latere R.V.C.). Deze club nam het VIOS terrein in beslag. Via de heer Zunderdorp wist men hier echter wel raad mee. Voor een klein bedrag ging VIOS dit terrein huren van de grondeigenaar en zodoende werd den Hoogen Wei toch van VIOS. een veld aan de Hoge Weide (nu Beijersstraat). Toch bleef VIOS daar niet lang want al snel daarna vertrok men naar een veld onder aan de duinen ter hoogte van het Savornin Lohmanplein. In het begin speelde VIOS alleen maar uitwedstrijden wegens het gebrek aan eigen doelpalen. Toen die er tenslotte waren en VIOS successen ging behalen, stak ook de jaloezie haar kop om de hoek en zo werd VIOS de eerste vereniging in Nederland waar de doelpalen werden doorgezaagd.

In september 1916 werd VIOS lid van de H(aagsche) V(oetbal) B(ond) en werd er met twee elftallen ingeschreven voor de competitie. Het was voor de club in de beginjaren een moeilijke tijd, maar toch wist VIOS 1 in seizoen 1920-1921 het kampioenschap van de eerste Klasse van de H.V.B te halen. Tevens won VIOS 1 in dit seizoen de Haagse Zilveren Beker.
Dit eerste elftal bestond uit: J.v.Baarle, J.Osinga, P.Waasdorp, P.Jacobs, O.C.v.Soldt, P.Mulder, B.Strang, H.Perrenet, C.van Wijngaarden, G.Tap, W.Tap en P.Calame.

 

De VIOS-accomodatie in 1922.

VIOS maakte goede tijden door. In 8 seizoenen tijd promoveerde VIOS van de 3e klasse HVB naar de 2e klasse NVB. Het spreekwoord “Het zijn sterke benen die de weelde kunnen dragen” werd bijna werkelijkheid. Er ontstonden wat onenigheden, die tot gevolg hadden dat diverse spelers het VIOS nest verlieten, hetgeen zich later, zo leert de geschiedenis, zou herhalen.
Zo verkregen de gebroeders van Soldt en Tap overschrijving naar ADO. Wellicht werd VIOS om die reden uitgenodigd voor de openingswedstrijd in 1924 van het ADO complex in het Zuiderpark.

De jaren 1930 t/m 1939

Gedurende het seizoen 1930/31 beschikte VIOS als 2e klasser niet over een eigen terrein omdat het terrein onder aan de duinen bebouwd werd en de club derhalve deze locatie noodgedwongen moest verlaten.
Tot grote vreugde, kreeg VIOS in het seizoen 1931-1932 de beschikking over twee mooie velden aan de Moerweg, waar een viertal, voor in die tijd,  grote kleedkamers werden opgezet met een kleine inham aan de voorzijde waar men koffie, verfrissingen of iets te eten kon bekomen. Al snel werd aan één van de lange zijden van het veld een tribune gebouwd. Voor de wedstrijd VIOS – HVV zijn er destijds , in verband met de grote belangstelling , via de groenteveiling nog kramen geleend en op het veld geplaatst zodat de vele toeschouwers de wedstrijd goed konden volgen. In het seizoen 1932-1933 degradeerde VIOS naar de 3e Klasse. VIOS had echter in die tijd niet stil gezeten en beschikte toen over een hele goede jeugdafdeling, waaruit enkele jeugdspelers tot het eerste elftal waren doorgedrongen.

Jan van Laar

Eén van die jeugdspelers was Jan van Laar die al op zijn 14e jarige leeftijd voor VIOS 1 uitkwam en zou tot zijn 42e jaar doen. Jan van Laar debuteerde in het seizoen 1932-1933 voor VIOS 1 en werd op 1 mei 1946 gehuldigd voor zijn 500ste officiële wedstrijd voor VIOS 1. Bij deze huldiging ontving Jan een fraai Delfts blauw wandbord.
Op 3 april 1950 behaalde deze populaire VIOS speler een unicum en werd gehuldigd voor mij liefst 600 wedstrijden in VIOS 1. In verband met dit unieke feit werd Jan van Laar uitgenodigd voor een gesprek met sportverslaggever Tom Schreurs voor de radio.

In de seizoenen 1936-1937 en 1937-1938 werd VIOS 1 weer kampioen maar helaas verloor men tot twee maal toe de promotie/degradatie wedstrijden dus werd de promotie naar de 2e Klasse afgewezen.
In seizoen 1938-1939 werd VIOS wederom kampioen in de 3e Klasse en nu wist de club wel de promotie/degradatiewedstrijd te winnen. Tegen BEC op het oude SVV terrein won VIOS met 2-1 en promoveerde zodoende eindelijk naar de 2e Klasse.

De jaren 1940 t/m 1949

Op 10 mei 1940 brak in Nederland de oorlog uit. In verband met eerdere geplande stadsuitbreiding van de gemeente Den Haag moest VIOS de terreinen aan de Moerweg verlaten. Achteraf had VIOS nog gemakkelijk tot 1946 op het terrein aan de Moerweg kunnen blijven voetballen want door de 2e Wereld Oorlog kwam de stadsuitbreiding volledig stil te liggen.
Zoals vermeld zat VIOS dus weer zonder eigen terrein en werd men ondergebracht in het Zuiderpark (2e gedeelte). De binnenkomst van VIOS als 2e Klasser had een grote invloed op de recettes. Aangezien er maar liefst zes voetbalverenigingen in het 2e gedeelte van het Zuiderpark speelden werden de ontvangsten van deze recettes verdeeld onder deze clubs en daar was VIOS met zijn altijd grote publieke belangstelling natuurlijk niet blij mee. Omdat VIOS door deze regeling veel geld misliep werd er besloten om met haar eerste elftal ergens anders onderdak te vinden. In 1941 vond zodoende het eerste elftal van VIOS onderdak bij Laakkwartier en werden aldaar de wedstrijden gespeeld.
VIOS had in deze tijd al veel furore gemaakt. Men speelde destijds tegen o.a. Watergraafsmeer, Haarlem, Leerdam, Elinkwijk, Papendrecht, R.C.H., Xerxes, U.V.V., Velox en Zeeburgia om zomaar enkele verenigingen te noemen. In deze clubs die allen in de 2e Klasse uitkwamen speelden diversen “international” zoals Kick Smit, Joop van Nelle, Puck van Heel, Wim Lagendaal en Leen Vente. Ondanks dat VIOS dus in hoog aanzien stond kon men niet verhinderen dat het spelen van promotie/degradatie-wedstrijden de club moest redden van degradatie.

Hoe het er in die tijd in de competitie aan toe ging lezen we het volgende; “In één van de wedstrijden moest VIOS naar Elinkwijk afreizen. Eenmaal in Utrecht met de trein aangekomen moest men verder lopen of gebruik maken van koetsjes (Apies geheten) om het veld van Elinkwijk te kunnen bereiken. Daar eenmaal aangekomen in een buitengewoon goede stemming bleek dat VIOS op een heel klein veld te moeten voetballen. Dit kleine veld van Elinkwijk was sterk in het nadeel van VIOS en men verloor de wedstrijd dan ook met 5-1. Het mocht de pret niet drukken want zo’n nederlaag moest men inkalkuleren”

In het seizoen 1942-1943 werd er nog steeds gespeeld om de “Zilveren Bal”. Ook in dit bekervoetbal bond VIOS diversen Eerste Klassers zoals Haarlem, Unitas, ADO, DHC en HBS aan de zegekar. De club bereikte zelfs de finale en deze werd op het veld van Sparta met 3-2 van Enschede verloren.

 

VIOS voor de met 2-3 van ADO verloren bekerfinale t.g.v. het 50-jarig jubileum van de HVB voor een vol huis op 11 juni 1944.
Staand v.l.n.r: Jan Strang (trainer), Tinus Brouwer, G.Slootwegen, Koos v.d.Heijden, ??, Geer Jacobs, Henk v.d. Naaten, Jan Gomos (bestuurslid) en Ger Linkerhof.
Zittend ??, ??, Henry Vos, ?? , Frans v.d.Nolk van Gogh, ?? , ?? en ??.

De oorlog was afgelopen en in seizoen 1947-1948 kon VIOS zich wederom via de nacompetitie ternauwernood redden in de 2e Klasse.
VIOS ging door met zoeken naar een eigen terrein en een eigen kantine waarin clubactiviteiten gehouden konden worden. Eerst vond de club een garage van wijlen Janus van Wieren aan het Spui en wat later kreeg men een aanbod van horecabedrijf “Hof van Holland” in de Wagenstraat. Bedrijfsleider v.d.Meent van Hof van Holland bood iedere donderdagavond de achterruimte met twee biljarts en een grote zijzaal aan waar de club gretig gebruik van maakte. De gezellige avonden duurde wel tot 3 a 4 uur in de ochtend alvorens men via de zijdeur huiswaarts ging.
In dat zelfde “Hof van Holland” werd eenmaal per maand een gezellige dansavond georganiseerd waarvoor de gehele ruimte was agehuurd. Deze dansavonden zorgden ervoor dat de band tussen alle VIOS leden niet verloren ging.
Jan van Laar speelde in 1947 maar liefst zijn 500e wedstrijd voor VIOS 1.

VIOS had zowel in district West 1 als West 2 een bekende naam en was een graag geziene gast. Zo waren er ook connecties met Feijenoord dat in die tijd haar 40 jarige jubileum vierde en waar VIOS acte de présence  zou geven.
Bekende eerste elftal speler in deze periode was Geer Jacobs. Geer had wel zo’n verschrikkelijke harde trap in huis waarvan de keepers wel eens afvroegen werd er langs hen heen in het net belande.

De jaren 1950-1959

VIOS was even kandidaat voor de sportvelden aan de Aagje Dekenlaan hetgeen betekend zou hebben dat de club daar in oude omgeving zou kunnen terugkeren maar er volgde de zoveelste teleurstelling. De velden werden aan de korfbalsport vergeven. Wat veel mensen ook niet weten is dat VIOS in deze tijd gesprekspartner is geweest voor het huren van de velden aan de Leyweg/Noordweg. De “zustervereniging” van VIOS n.l. Celeritas ging echter met deze buit strijken waardoor VIOS wederom met lege handen stond.
Met de jeugdafdeling ging het bij VIOS ook niet meer zoals men gewend was. Er was nog maar weinig aanvoer van goede jeugdspelers voor het eerste elftal.
In september 1951 overleed plotseling voorzitter Bertus Leenders en de verslagenheid bij VIOS was groot.

In 1952 breken de jeugdspelers Gerrit Beekhuizen, Jan Harteveld, Jan Spaans en André Valentijn door tot het eerste elftal, later gevolgd door Wim van Heeze, Cor Haasnoot, Joop Willemse, Maarten Trommel en Wim Waasdorp. Karel Jansen had inmiddels de overstap van VIOS naar het betaalde voetbal gemaakt. Later zouden Maarten Trommel en Wim Waasdorp zijn voorbeeld volgen.
In 1954 vierde VIOS haar 40 jarige bestaan in het Scala theater gevestigd naast de Bijenkorf in de Wagenstraat. Velen sprekers namen op de receptie het woord en memoreerde de terrein moeilijkheden van VIOS. In dit seizoen had VIOS ook nog een eigen cabaretafdeling “De Voltreffer” die o.l.v. Henk v.d.Naaten, Leen Buitendijk en Frans v.d.Nolk van Gogh de VIOS jeugd leuke avonden bezorgden.

In seizoen 1955-1956 brak er voor VIOS weer een mooie periode aan. Theo Wils keerde na enkelijke seizoenen in Engeland te hebben gespeeld terug bij VIOS en met trainer Henk v.d.Naaten en leider Jan van Laar werd er een elftal samengesteld waarover men met recht van een kampioenselftal mocht spreken. Dit VIOS elftal bestond uit de volgende spelers; Joop Jansen, Jan Harteveld, André Valentijn, Gerrit Wegkamp, Joop Kruis, Eduard Boot, Henk v.d.Naaten (tevens trainer), Jan Spaans, Joop Willemse, Maarten Trommel, Theo Wils, Wim Waasdorp en Cor Haasnoot. De promotie naar de 2e Klasse werd bereikt op het terrein van Laakkwartier in een wedstrijd tegen Roodenburg uit Leiden. Voor aanvang van deze wedstrijd had er al een voorverkoop plaats gevonden en was deze wedstrijd volledig uitverkocht. De scheidsrechter (de heer Noorlander) had zelfs toestemming gegeven dat binnen de afrastering twee rijen (alleen kinderen) mochten plaatsnemen.
Na een enerverende wedstrijd won VIOS deze wedstrijd met 3-2 en promoveerde.
Het feest en open huis werd gehouden bij café “Bout” op de hoek van de Vaillantlaan en van Ostadestraat. VIOS had in haar 40 jarige jubileumjaar niet alleen een prestatie neergezet maar ook veel “goodwill” gekweekt bij toeschouwers en officials.

Het seizoen 1955-1956 bracht VIOS niet alleen de promotie naar de 2e Klasse maar tevens een toewijzing naar een eigen terrein. Na maar liefst 16 jaar zonder eigen terrein en ondergebracht te zijn geweest bij de voetbalverenigingen BTC, VUC, BMT en Laakkwartier kreeg VIOS dan eindelijk de beschikking over een eigen complex n.l. op Escamp II aan de Melis Stokelaan hoek Dedemsvaartweg.
Dit terrein zou wel gedeeld moeten worden met een zondag handbalclub of een zaterdag voetbalclub. VIOS maakte de keuze voor een zaterdag voetbalvereniging en kwam met Die Haghe in contact. Tussen VIOS en Die Haghe werd er een buitengewone goede verhouding opgebouwd. Hen nieuwe complex van VIOS (en Die Haghe) bestond uit 3 velden en 6 kleedkamers. Tijdelijk werd er voor het winterseizoen een grote strandtent gehuurd die daar slechts 1,5 jaar heeft gestaan. In de zomer van 1958 werd er een echt “eigen home” (houten gebouw) opgezet.

 

 

Het VIOS-complex in 1964 , op de voorgrond het hoofdveld, rechts boven het 3e en 2e veld. Vergroot de kleedkamers, die er nog steeds staan en de kantine , die in 1971 is vervangen.

VIOS en Die Haghe kregen een grote toeloop van nieuwe leden en al snel bleek dat 3 velden niet genoeg waren en men kreeg er een vierde veld aan de overkant van de Melis Stokelaan (het latere Groen Wit’58 veld) bij. Dit was voor beide verenigingen geen optimale situatie. Die Haghe kwam, net zoals VIOS 16 jaar lang had ondervonden, in grote problemen. De elftallen van Die Haghe speelden verdeeld over vier terreinen in Den Haag en zodoende kon men niet alle elftallen de optimale aandacht schenken. Langzamerhand groeide daardoor bij Die Haghe het verlangen naar een eigen complex.
VIOS bleef doorgaan met het aanbrengen van verbeteringen op het complex zoals nieuwe afrastering om veld 1 en de verplaatsing van de oude afrastering naar veld 2.
Ondanks al deze positieve ontwikkelingen wist het 1e elftal van VIOS zich niet meer te handhaven in de 2e Klasse en degradeerde.

De jaren 1960 t/m 1969

In 1960 maakte VIOS bestuurlijk een zeer moeilijke periode door. Mede door de grote inzet van de heer S.P.Joh. Claassens, Rinus Jerphanion en Jan Verel werden de problemen overwonnen. Voor zijn grote verdienste werd de heer Claassens later tot Erelid benoemd.
Zoals bij vele amateurclubs deed ook bij VIOS de voetbaltoto zijn intrede. O.l.v. Rinus Jerphanion werd er via deze toto veel geld binnengehaald voor de club.
In seizoen 1961-1962 werd VIOS na een enerverende beslissingswedstrijd tegen Bodegraven op het veld van Roodenburg in Leiden kampioen. Voor de gehele VIOS jeugd werd er een speciale trein naar Leiden afgehuurd. Dit kampioenselftal bestond uit; Hennie Krijgsman, Emiel Trommel, Jan de Bruin, André Valentijn, Jan Spaans, Wim Lindhout, Piet Moerman, Jan Harteveld, Joop Willemse, Herman Brands, Chris Willemsen, Gerard Kamphorst, Karel Waanders sr. en Coos Colpa. Trainer was Chris Jans en leider Jan van Laar.
Dit elftal moest met O.D.S., VCS en Kranenburg om twee plaatsen in de 2e Klasse een promotie competitie spelen die in het voordeel van O.D.S. en VIOS werd beslist en zodoende was VIOS weer 2e Klasser. In dit seizoen speelden Jan Harteveld, Jan Spaans en André Valentijn hun 300e wedstrijd voor VIOS 1 waarvoor hen een mooie Goudse vaas werd aangeboden.

VIOS telde op dat moment 10 senioren, 10 junioren en 4 pupillen elftallen alsmede 300 donateurs.
Het “Zilveren Ooievaar” toernooi dat vanaf 1949 werd gehouden bij VIOS werd in de jaren zestig voor het laatst gehouden.
In 1964 werd het 50 jarige jubileum van VIOS gevierd. De receptie ter gelegenheid daarvan op 30 mei 1964 was een groot succes.

 

Foto uit 1964 bij het 50 jarig bestaan van VIOS. Links mede-oprichter en erelid Manus van Alten met zijn kleinzoon Herman van Alten. Rechts Jan van Laar , jarenlang speler van het eerste en erelid met zoon Wim.

Het bestuur uit deze tijd bestond uit; Gerrit Versteeg (voorzitter), Anton van Aalten, Leen Buitendijk, Frans Hazebroek, Rinus Jerphanion, Leo van Kasteren, Cees Overdevest, Henk Schuller en Jan Verel.
De geschiedenis leerde dat VIOS door de jaren heen te sterk was voor de 3e Klasse maar toch weer iets te kort kwam in de 2e Klasse want in seizoen 1964-1965 speelde de club weer in de 3e Klasse. VIOS eindigde dit seizoen wel op een 2e plaats in die 3e Klasse maar dat gaf geen recht op promotie. Na dit seizoen gaven veel oudere eerste elftalspelers te kennen om in een lager elftal te gaan spelen. Helaas was er geen jeugd die zonder problemen de opengevallen plaatsen in het eerste elftal kon innemen.
In seizoen 1965-1966 eindigde VIOS 1 nog op een 5e plaats in de competitie maar het seizoen daarop (1966-1967) degradeerde VIOS naar de 4e Klasse! Dit was VIOS, dat in de periode van 1924 tot 1966 onafgebroken in de 2e of 3e Klasse was uitgekomen, onwaardig.
In 1967 werd Joop Willemse gehuldigd voor zijn 300e wedstrijd in het eerste elftal van VIOS. Het traden moeilijke jaren aan voor de club mede omdat ook nog eens het hele bestuur werd vervangen.  In mei 1968 haalden twee spelers uit de VIOS-jeugd de Haagse kranten. Doelman Ton Beije (16) en aanvaller Chris Willemsen (15) werden n.l. ingelijfd door Feijenoord.

Seizoen 1968-1969

Na Ton Beije en Chris Willemsen zag VIOS bij aanvang van seizoen 1968-1969 wederom een speler naar het betaalde voetbal vertrekken. Ditmaal was het doelman Verhoeckx, die naar Holland Sport vertrok. Trainer Daaf Westhoven verwelkomde wel doelman Borger (ADO), Bakker (Maasstraat) en Herman Brands van Kranenburg.
VIOS kwam dit seizoen uit in de 4e Klasse E van de KNVB, en ontmoette daarin Excelsior’20, Flamingo’s, GONA, Kranenburg, Oranjeplein, Paraat, RKWIK, Spoorwijk, Texas en Zwart Blauw.

>

In het seizoen 1969-1970 stonden de spelers André Brullemans, Paul de Lange, Jaap Tenty en Karel Waanders jr. op het punt door te breken en zij zouden nog vele jaren deel uit gaan maken van de VIOS selectie.

De jaren 1970 t/m 1979

Tijdens een vergadering van het jeugdbestuur dat bestond uit; Ton Goedbloed, Toon van Alten, Gerrit Veldhuizen, Hans van Laar, Ton Beije en Theo Bruijniks werd een voorstel geopperd om bij VIOS een internationaal jeugdtoernooi voor A-klassers te gaan organiseren. Bij dit eenmalige toernooi zou het nooit blijven want dit voorstel groeide jaren later uit tot iets groots en geweldigs en het Internationale Jeugdtoernooi bij VIOS zou landelijke en internationale bekendheid geven.

 

   Het VIOS-bestuur voor de oude kantine met de tekening van de nieuwe kantine

Inmiddels was besloten om tussen de kleedkamers en het tweede veld een nieuw stenen clubgebouw te bouwen met daarnaast een behoorlijke groenstrook waar voor de kinderen een speelruimte kon worden gecreëerd. De eerste paal werd geheid door de grootste pionier van VIOS, oud voorzitter en Erelid Manus van Alten. Door de inzet en met medewerking van vele VIOS-ers was de bouwsom binnen 15 maanden bijeen en kon men weer aan andere projecten gaan denken. In 1970 werd het nieuwe clubgebouw in gebruik genomen.

In het seizoen 1970-1971 , toen het eerste elftal na 7 wedstrijden slechts 1 punt had behaald, schreef het bestuur een vergadering uit waarin de moeilijkheden werden voorgelegd aan een aantal oud gediende met het verzoek het een en ander ter hand te willen nemen. Er werd een technische commissie geformeerd en het resultaat was dat VIOS zich handhaafde in de vierde klasse.
VIOS had in het seizoen 1971-72 met Jan Wessel een nieuwe trainer aangetrokken. Trainer Jan Wessel wist weer een hechte eenheid en sfeer in de ploeg te bouwen en mede hierdoor mocht VIOS zich aan het einde van dit seizoen weer kampioen noemen.
In dit zelfde seizoen zou er een verbeterde verlichting op het trainingsveld worden aangebracht. Na hiervoor een vergunning van de gemeente te hebben gekregen werd de verlichting gerealiseerd.
In seizoen 1972-1973 was keeper Ton Beije weer teruggekeerd bij VIOS. Het elftal van Jan Wessel kwam net wat adem te kort om ook promotie naar de 2e Klasse te bewerkstelligen.
In seizoen 1973-1974 werd de lichtinstallatie rond het hoofdveld officieel in gebruik genomen en vierde VIOS haar 60 jarig jubileum. Ter gelegenheid daarvan speelden VIOS 1 tegen FC Den Haag. De uitslag was “maar” 2-0 in het voordeel van FC Den Haag.
VIOS was echt goed bezig getuige gezien het feit dat men in dit seizoen een spelersraad oprichtte. Zo’n raad was zeer nuttig voor ondersteuning van het bestuur en de technische commissie. Ook bij de jeugd werd er door eigen jeugdspelers een jeugdraad samengesteld.

In het seizoen 1974-75 draaide het eerste elftal lange tijd mee in de strijd om de tweede plaats die recht gaf op promotie naar de 2e Klasse. Helaas kon men dit op het laatst van de competitie niet bewerkstelligen. Naast deze sportieve strijd werden er bij de club een aantal belangrijke zaken gerealiseerd. Er kwam een massagekamer met moderne apparatuur alsmede een kinderspeelplaats met tal van attributen waar de kleine jeugd zich zonder gevaar zorgeloos konden vermaken.
Na afloop van dit seizoen kwam er een einde aan de samenwerking tussen VIOS en zustervereniging Die Haghe. Het bericht dat Die Haghe kon verhuizen naar een eigen complex bij Ockenburg werd met gemengde gevoelens ontvangen. Enerzijds kregen beide verenigingen nu volop de ruimte om zich verder te ontplooien en anderzijds kwam er toch een einde aan een periode van maar liefst 19 jaar intensieve samenwerking tussen beide clubs.

In het seizoen 1975-1976 werd de nieuwe afrastering om het hoofdveld geplaatst alsmede nieuwe dug-outs, ballenvangers en nieuwe doelen. Technisch ging het dat jaar zeer goed. Onder leiding van de nieuwe trainer en met grote inzet van allen werden VIOS 1, 2 en 3 kampioen!!

 

VIOS kampioen 3e klasse B seizoen 1975-1976. Staand v.l.n.r. Arie Plasman, Ton Beije, Wout Pronk, Wim van Laar, Omar Kouer, John Spaans, Andre Brullemans en Paul de Lange
Zittend Chris Willemsen, Philip van Tienhoven Gerrit Scherpenzeel, Peter Marijnissen en Peter Koers

Zoals hiervoor al beschreven werd er veel aan de accommodatie bij VIOS gedaan. Aan het begin van seizoen 1976-1977 gaf het complex aan de Melis Stokelaan een duidelijke weergave van de opbouw waar men mee bezig was.
Omdat de renovatie van de gemeentelijke kleedkamers, met door VIOS ingediende wensen, nog jaren op zich zou laten wachten kreeg het plan voor de boue van een zittribune met als onderkomen een bestuurskamer, twee kleedkamers, een scheidsrechterskleedkamer, een massagekamer en eventueel nog twee bergruimtes hoe langer hoe meer prioriteit.
In een buitengewone ledenvergadering van 2 februari 1977 werd, wat de bouw en de financiering van nieuwe kleedkamers betreft, het groene licht aan het bestuur gegeven. Ondanks het feit dat pas op 9 september 1977 de vergunning door de gemeente werd verleend, werd de eerste paal op 22 augustus daaraan voorafgaand geslagen.

Wat de prestaties op het veld betreft werd het een nek aan nekrace met DHC. Het zat bij DHC technisch wat beter in elkaar, maar VIOS bezat een enorme wilskracht en werd eerste klasser.
Met de overwinning op 1 mei 1977 tegen Texas/DHB (uitslag 2-1) behaalde VIOS haar derde titel in vijf seizoenen (!) en promoveerde , net voor DHC naar de Eerste Klasse.

 

VIOS kampioen 2e klasse A seizoen 1976-1977. Staand v.l.n.r. Piet Cassa (grens), Theo Cremers (trainer), Peter Olijhoek, Wim van Laar, Arie Plasman, Wout Pronk, Rob Remmerswaal, Ton Beije, Andre Brullemans, Dragan de Bruijn en Peter Marijnissen.
Zittend Peter Koers (met zoontje Dave) Loek Willemse Gerrit Scherpenzeel Paul de Lange John Spaans en Karel Waanders

In het seizoen 1977-1978 werd VIOS getroffen door een enorme brand in het clubgebouw. Er werd samen met de jeugdafdeling een grote groep vrijwilligers samengesteld die snel aan het werk gingen. Wederom kon men hier een geweldig enthousiasme en een grote saamhorigheid constateren en door zowel dagelijks als ook op zaterdag en zondag te werken was het clubgebouw binnen veertien dagen weer bedrijfsklaar, juist voor het internationaal jeugdtoernooi. In de pers werd weer eens ruim aandacht besteed aan het Internationaal Jeugdtoernooi. Met zo’n 2500 toeschouwers (!) per dag kon men spreken van een geslaagd toernooi met een goede bezetting voor jeugdvoetbal van hoge kwaliteit.

Het eerste elftal speelde zogezegd in de eerste klasse en IEDEREEN stond weer verbaasd, want in het eerste seizoen (1977-1978) in deze klasse had VIOS wederom een mooie kijk op het kampioenschap naar de Hoofdklasse.

 

De opstellingen uit het programmablad van VIOS-Wilhelmus uit de 1e klasse op 4 december 1977 met als uitslag 2-3 (één van de twee thuisnederlagen van VIOS in 1977/1978, de andere was in de laatste wedstrijd tegen DHS). VIOS eindigde dat seizoen gelijk met DBGC en DHS, dat na drie beslissingswedstrijden kampioen werd.

In de laatste competitiewedstrijd tegen DHS uit Schiedam had VIOS aan een gelijkspel voldoende om kampioen te worden en zodoende te promoveren naar de Hoofdklasse. De jongste VIOS jeugd stond al klaar met de bloemen in de hand om de spelers te feliciteren. Ver in blessure tijd floot de scheidsrechter voor een vermeende overtreding en kende een vrije trap toe aan D.H.S. Uit deze vrije trap verdween de bal op miraculeuze wijze in het VIOS doel en in één klap was het kampioenschap en promotie naar de Hoofdklasse weg. Via de nacompetitie met datzelfde D.H.S. en D.B.G.C. uit Oude Tonge moest VIOS zich nu maar proberen te plaatsen voor de Hoofdklasse maar het elftal kwam de harde klap van de laatste competitiewedstrijd niet meer te boven. In dit zelfde seizoen speelde Andre Brullemans zijn 300ste wedstrijd voor VIOS 1.

Een ander hoogtepunt in seizoen 1977-1978 was de ingebruikname van de nieuwe zittribune met onderkomens. Een groot voordeel van deze tribune was dat waar men ook zat een volkomen vrij uitzicht had op het speelveld.

De jaren 1980 t/m 1989

In de voorbereiding op het seizoen 1983-84 heeft VIOS deelgenomen aan het grootste amateur toernooi in Nederland “Het Twentse Ros” toernooi. Voor het eerst in het bestaan van dit toernooi deden er maar liefst 20 verenigingen uit het hele land mee aan dit toernooi. Na een stroef begin zou al gauw blijken dat VIOS hoge ogen zouden gooien en zo gebeurde het dat VIOS in de finale terecht kwam.
In deze finale speelde VIOS tegen De Spartaan en wist ook de wedstrijd met 1-0 te winnen. De pers schreef hierover “Een sidderende finale, een van de betere sinds de laatste jaren”. VIOS toonde zich een waar cupfighter en legde als eerste Haagse vereniging maar ook als eerste westelijke vereniging en voor de eerste keer deelnemend aan dit toernooi, beslag op de eerste plaats.

Ja, dat VIOS had indruk gemaakt en niet alleen technisch maar ook qua discipline. Reden voor de organiserende vereniging – toen een der deelnemers op het laatste moment afschreef voor hun eveneens roemruchte “Pony toernooi” – een beroep te doen op VIOS om haar A-klassers af te vaardigen. Ze hebben het geweten, want ook zij gingen met de trofee naar huis.

Hoewel voornoemde toernooien veel aanleiding gaven om vol vertrouwen het seizoen 1983-1984 tegemoet te zien, bleek dit achteraf toch niet het geval. VIOS 1 degradeerde uit de 1e Klasse.

In 1984 deed VIOS weer van zich spreken middels het bekende Internationale Jeugdtoernooi voor A-junioren. Deelnemende ploegen uit Nederland waren: ADO, Excelsior en Sparta en uit het buitenland: Brondby (Denemarken) Spartak Trnava (Tsjecho Slowakije, toen nog wel) Winterslag (Belgie) en IK Start (Noorwegen) en natuurlijk VIOS dat inmiddels gepromoveerd was naar de interregionale competitie.

In 1985 organiseerde het jeugdbestuur voor de eerste maal de zogenaamde penaltybokaal. Op de finaleavond konden jonge voetballertjes strafschoppen afvuren op oud Feijenoord keeper Eddy Treijtel. In de daarop volgende jaren keepten o.a. Bas van Noortwijk, Joop Hiele, Hans van Breukelen en Stanley Menzo.
In navolging van VIOS besloot de KNVB afdeling ‘s-Gravenhage vanaf deze tijd ook met een penaltybokaal te gaan beginnen.

In het seizoen 1984-1985 kon VIOS 1 zich net handhaven in de 2e Klasse echter het seizoen degradeerde de club naar de 3e Klasse.
Ook in seizoen 1986-1987 had het eerste elftal van VIOS het moeilijk in die 3e Klasse. In de laatste wedstrijd van het seizoen tegen B.T.C. wist de club zich pas te handhaven voor de 3e Klasse.
Ook kwam VIOS in dit seizoen met een jaarlijks terugkerend toernooi om de “Escamp Mitre Cup”.

In het seizoen 1987-1988 degradeerde VIOS 1 voor de tweede maal in haar 75 jarige bestaan naar de 4e Klasse. Maar VIOS zou VIOS niet zijn als er toen tegelijkertijd voldoende aandacht aan ook de lagere elftallen en de jeugd zou besteden. Enerzijds was men prestatiegericht en anderzijds stond gezelligheid voorop. Dat samengaan maakte VIOS altijd een boeiende en bruisende vereniging.
Zo werd er bijvoorbeeld ook weer in dit jaar, evenals in alle voorgaande jaren vanaf ongeveer 1960, een Sint Nicolaasfeest voor de jeugd georganiseerd. Het werd een schitterend feest met o.a. een optreden van Circus Custers in theater Pierrot.

Het seizoen 1988-1989 stond naast het 75 jarig bestaan in het teken van stabilisering, het leggen van een basis voor de weg terug en bovendien ging het weer goed met de club. In dit jubileumjaar had VIOS 350 leden en 200 donateurs. De jeugdafdeling had een moeilijke tijd doorgemaakt maar ook daar zat in dit jaar met 14 jeugdelftallen weer een stijgende lijn in.

VIOS 1 in de jaren 90

Seizoen 1990-1991

Nadat het eerste elftal van VIOS al twee keer achter elkaar kampioen was geworden promoveerde men in seizoen 1990-1991 weer naar de 2e Klasse van de KNVB.

Seizoen 1991-1992

VIOS 1 speelde in de “Haagse” tweede klasse tegen clubs zoals o.a; VCS, ADO, Quick, RKAVV, Blauw Zwart en VELO. Ondanks de vele blessures bij VIOS dit seizoen eindigde de club op een mooie gedeelde vijfde plaats samen met Quick.

Seizoen 1992-1993

Voor dit seizoen had VIOS grote plannen. Men ging werken aan een verjongde ploeg zodat de toekomst er zonnig uit bleef zien. Trainer Dick van der Toorn stond alweer voor het vijfde achtereenvolgende jaar voor de groep. Nieuw bij de selectie kwamen Ronald Willemse (DOSKO), Robert Kampers (ADO), Johan Meershoek (sv Voorburg), Patrick Bosman (LENS), Maurice Timmermans (Cromvliet) en Wim Baggerman (Laakkwartier).
VIOS begon zeer goed aan de competitie. De eerste vijf wedstrijden (6-4 tegen Gouda, 1-2 bij Fortuna Vl, 4-2 tegen HMSH, 2-3 bij Quick en 4-1 tegen Westlandia) werden gewonnen. In de zesde wedstrijd werd er met 3-0 verloren bij Hermes DVS. Op 20 december 1992 pakte VIOS thuis in de inhaalwedstrijd tegen RKAVV (4-2) de 1e periodetitel van de 2e Klasse A. Het werd een spannende competitie tussen Quick, HMSH, Roodenburg en VIOS. Quick werd uiteindelijk kampioen en VIOS eindigde op de 5e plaats. In de nacompetitie verloor VIOS in de 2e ronde van Roodenburg en bleef de club een 2e Klasser.

Seizoen 1993-1994

In dit seizoen eindigde de ploeg van trainer Dick v.d.Toorn op de 5e plaats in de 2e Klasse A met 22 punten uit 22 wedstrijden. Kampioen in deze klasse werd HMSH.

Seizoen 1994-1995

Het debuut als hoofdtrainer van Wim van Laar bij VIOS. Wim volgde in dit seizoen trainer Dick v.d.Toorn op en had gelijk als doelstelling om minimaal bij de eerste vier te eindigen.
Nieuwe spelers dit seizoen in de selectie van VIOS waren o.a; Jimmy Charité, Raymond van Dullemen, Frank Kos, Marco Enlich, Edward Enlich en Jan van Gullik.
Het werd gelijk een succesvol seizoen want op 9 april 1995 werd VIOS in de thuiswedstrijd tegen Westlandia door een 1-0 overwinning (doelpunt in de 87e minuut van Raymond van Dullemen) kampioen in de 2e Klasse A.
Ook in het bekervoetbal kwam VIOS in dit seizoen ver en sneuvelde pas op 12 april 1995 in de halve finale tegen het sterke ADO. Richard Urgert zette VIOS in deze wedstrijd nog wel op voorsprong maar door 2 doelpunten van Leon van Nieuwkerk plaatste ADO zich voor de finale.

VIOS speelde in dit seizoen in totaal maar liefst 47 wedstrijden (22 competitie, 9 beker, 2 Haagsche Courant Cup en 14 oefenwedstrijden). Hiervan werden er 34 gewonnen, 8 gelijk en maar 5 verloren. In deze 47 wedstrijden werden 105 doelpunten (42 in competitie) gemaakt en kreeg men 34 doelpunten (14 in competitie) tegen.
Raymond van Dullemen werd topscorer bij VIOS met 34 doelpunten (16 in competitie) gevolgd door Eki Korte met 18 doelpunten (12 in competitie) en Richard Urgert met 14 doelpunten (0 in competitie).

Seizoen 1995-1996

Nadat VIOS via penalties Spakenburg had uitgeschakeld plaatste de club zich voor het hoofdtoernooi van de KNVB beker. In deze bekerstrijd om de Amstel Cup werd VIOS in een poule ingedeeld met FC Den Haag, FC Utrecht en Kozakken Boys.
De eerste bekerwedstrijd was op 23 augustus 1995 in het Zuiderpark tegen FC Den Haag en deze wedstrijd werd “maar” met 5-2 verloren. De tweede bekerwedstrijd eindigde thuis tegen Kozakken Boys in 1-1 en de derde wedstrijd was thuis tegen FC Utrecht. Wat een feest had moeten worden eindigde een beetje in een mineur. De wedstrijd tegen FC Utrecht moest om veiligheidsredenen in het Zuiderpark gespeeld worden en alleen eigen leden mochten aanwezig zijn. Zo werd de wedstrijd tegen FC Utrecht voor maar 300 toeschouwers met 5-0 verloren. VIOS was uitgeschakeld.

In de competitie was de ploeg van trainer Wim van Laar ingedeeld in de 1e Klasse B met clubs zoals o.a; HMSH, Quick, VCS, Velo en UVS.
De selectie bestond uit; Dennis Appiah, Michel Bachnie, Jim Charité, Raymond van Dullemen, Erik Fransen, Lucien Groven, Jan van Gulik, Rob de Jonge, Robert Kampers, Ronald Knetemann, Bert Korte, Frans Kos, Eki Korte, Jean Paul Leenheer, Maurice Lunenburg, Aldrik Mey, Dino Nunes, Remco de ruiter, Erik van der Velden en Jacco van Vianen.
VIOS eindigde in dit seizoen netjes op de zesde plaats met 30 punten uit 22 wedstrijden. VCS werd kampioen in deze 1e Klasse B.
Lucien Groven speelde in dit seizoen zijn 250e wedstrijd voor VIOS 1.

Seizoen 1996-1997

VIOS werd in dit seizoen wederom ingedeeld in de zondag 1e Klasse B samen met; Alphense Boys, HFC ADO Den Haag, KBV, Neptunes, Quick, RVC, SMC, Unitas, Velo, Wilhelmus en ZPC.
Jimmy Charité was vertrokken naar Scheveningen (zat.).
De ploeg van trainer Wim van Laar begon niet goed aan deze competitie want uit de eerste vier wedstrijden werd maar één punt behaald. VIOS eindigde tenslotte op een 8e plaats met 29 punten uit 22 wedstrijden. Neptunes werd kampioen van de 1e Klasse B. Na dit seizoen besluiten trainer Wim van Laar en VIOS uit elkaar te gaan.

Later meer……….

Het einde van een voetbalbolwerk VIOS

VIOS was jaren lang een toonaangevende vereniging in het Haagse amateurvoetbal. De laatste jaren ging het steeds minder. Van een ooit bloeiende jeugdafdeling was niets meer over. Onderbespeling van de velden dreigde. De club heeft diverse pogingen in het werk gesteld om tot een fusie te komen. Er waren vrijages met PEC Den Haag, De Jagers, GONA en Cromvliet. Dat liep allemaal op niets uit. Echter, samen met datzelfde Cromvliet en LENS lukte het uiteindelijk wel en zodoende ging VIOS in 2005 een fusie aan met Cromvliet en LenS, waaruit de vereniging hsv Escamp ontstond.

Slotwoord over VIOS

Zo schrijvend over de geschiedenis van VIOS hebben we het vaak over het vlaggeschip (1e elftal) van de vereniging want daar valt of staat in feite een belangrijk deel van het verenigingsleven mee.
Natuurlijk hebben ook de lagere elftallen en de jeugd van VIOS hun hoogte en dieptepunten gekend. Het mag dan ook zeker niet onvermeld blijven dat er ook uit deze groeo vele commissieleden zijn voortgekomen. Of het nu voor hulp achter de bar, veld onderhoud, clubblad, jeugdbestuur, leiders enz. enz. was, deze mensen stonden altijd klaar voor de club. Dit maakte VIOS zo sterk en daarom was het ook altijd zo gezellig om bij VIOS te vertoeven.

VIOS was (en is nu nog steeds) er bijzonder trots op dat door die enorme inzet van die hele grote groep vrijwilligers door de jaren heen de jeugdafdeling in en ver buiten Den Haag een zeer goede naam had opgebouwd.

Door de inzet van het (jeugd)bestuur en vele medewerkers werden er bij VIOS naast het voetbal tal van andere aktiviteiten georganiseerd zoals; Dart-spel avonden, Bingo, elftalbijeenkomsten, instuifdagen, sportkampen, Sinterklaasfeesten en buitenlandse reizen georganiseerd. Qua voetbal had je bij VIOS ook nog de organisatie van het jaarlijkse Internationale Jeugdtoernooi, zaalvoetbal, penaltybokaal en andere diversen toernooien.

Maak jouw eigen website met JouwWeb